شکست دیگری برای سوسیالیست‌ها

ترجمه افسانه شیپوری: آیا احزاب سوسیالیست جهان و اروپا به پیام انتخابات آلمان گوش فرا داده‌اند؟ این پیام روشن‌تر از این نمی‌توانست باشد؛ آلمان بدون مالیات‌های جدید و اضافی.

آلمانی‌ها در این انتخابات به‌خوبی نشان دادند که از عملکرد احزاب دوره قبل یعنی
سوسیال دمکرات و شریک آن، دمکرات مسیحی که بر سر افزایش مالیات‌ها با یکدیگر به مبارزه می‌پرداختند، به‌شدت ناراضی‌اند و به این ترتیب پس از 4سال به عمر ائتلاف بزرگ در آلمان پایان دادند. حزب سوسیال دمکرات آلمان به بدترین نتیجه خود در طول تاریخ جمهوری فدرال این کشور دست یافت و تنها 23درصد آراء را کسب کرد، درحالی‌که حزب دمکرات آزاد در رکوردی بی‌سابقه 6/14درصد آراء را کسب کرد. دراین میان حزب دمکرات مسیحی موفق به کسب 9/33درصد آراء شد و به سرعت مسیر پیروزی را پیمود.

اگرچه در تبلیغ‌های انتخاباتی آلمان مسئله جالب‌توجهی برای مردم این کشور وجود نداشت اما حمایت از برنامه‌های لیبرال کلاسیک، در نظر گرفتن مالیات‌ها و کاهش آن، مهار برنامه‌ها و مقررات دولتی، که توسط گویید و وستروله رهبر حزب دمکرات آزاد برنامه‌ریزی شده بود و در جریان مبارزات انتخاباتی، برای همکاری با دولت جدید ابراز تمایل کرده بود، منجر به پیروزی حزب دمکرات مسیحی شد. بنابراین، برنده واقعی انتخابات آلمان آنگلا مرکل از حزب دمکرات مسیحی که به‌عنوان صدراعظم در دولت ائتلافی با حزب دمکرات آزاد حضور خواهد داشت، نیست بلکه وستروله که به‌عنوان وزیر امور خارجه قرار است در دولت جدید ایفای نقش کند، برنده واقعی این انتخابات است.

مالتی لمینگ سردبیر روزنامه تاگ اشپیگل، انتخاب مرکل را دلیلی برای تغییرات گسترده در اروپا مطرح کرده و در مقاله‌ای با عنوان پایان سوسیالیسم در اروپا به این موضوع پرداخته است. لمینگ در یادداشت خود متذکر شده که احزاب سوسیالیست درفرانسه، ایتالیا و آلمان با شکست مواجه شدند و انگلیس نیز شکست خورده بعدی خواهد بود. به نوعی می‌توان گفت که عمر سوسیالیسم در کشورهای اروپایی به پایان رسیده است.

در ادامه این مقاله به یونان و دولت سوسیالیستی آن اشاره شده و اینکه خیابان‌های این کشور شاهد شورش‌های گسترده علیه دولت این کشور است. لمینگ افزوده است: پیروزی وستروله ناشی از استراتژی وی در مقابل حزب اصلی چپ‌گرا، یعنی سوسیال دمکرات‌ها است که در مبارزات انتخاباتی از عملکرد 11ساله حضور آنها در دولت انتقاد و بر اتحاد با مسیحیان محافظه‌کار دمکرات تمرکز کرده بود. وستروله جوان و پویاست و می‌توان گفت او نوع آلمانی باراک اوباماست.

سردبیر تاگ اشپیگل ادامه داده است: دردعوتی که بنیاد فردریش نومان (‌یک مرکز مطالعات وابسته به حزب دمکرات آزاد آلمان‌ ) دراشتوتگارت، از من به عمل آورد، لحظه را برای از نزدیک مشاهده کردن مناظره احزاب آلمانی غنیمت شمردم و در این جلسه شرکت کردم و به سخنرانی رهبر حزب دمکرات آزاد گوش کردم. درحالی‌که طرفداران جناح چپ سعی داشتند سخنرانی وستروله را مختل کنند، وی با اعتماد به‌نفس و به آرامی سخنانش را ادامه داد و تاکید کرد: عمر ریاست چپ‌گراها در آلمان نکته‌ای قابل توجه است اما با اتحاد حزب دمکرات مسیحی، نخواهیم گذاشت کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها به قدرت بازگردند.

لمینگ، سخنان وستروله را برای دوستش ویکتورینو متیوس سردبیر نشریه ویکلی استاندارد که سال‌های زیادی سیاست‌های دولت آلمان را پیگیری کرده، توضیح داد و گفت: این نکته واقعا قابل توجه است که پس از 20‌سال مردم آلمان علیه کمونیست‌ها پیروز شدند. در ادامه متیوس گفت: وستروله کاملا درست می‌گوید. اطراف خود را نگاه کن، مخالفان پرچم‌های قرمز خود را تکان می‌دهند. یکی از عواملی که منجر به شکست حزب سوسیال دمکرات شد، ظهور یک حزب به نام دای لینکه یا حزب چپ است که از حمایت طرفداران سرسخت جناح چپ و کمونیست‌های سابق شرق آلمان برخوردارند.

این حزب توسط گرگورگیزی، رهبر سابق کمونیست‌ها و اسکار لافونتین رهبر سابق حزب سوسیال دمکرات، با برتری به سبزها، 4/12درصد آراء را به‌خود اختصاص داد. به‌نظر می‌رسد در چند سال آینده حزب چپ و حزب سوسیال دمکرات یک ائتلاف تشکیل دهند. اما در حال حاضر سوسیال دمکرات‌ها باید تصمیم بگیرند که به سمت چپ‌ها بروند یا با گروهی که اکثریت رای را به دست آورده‌اند، همگام شوند.

وستروله رهبر حزب دمکرات آزاد که خود را نماینده طبقه متوسط و با ثبات جامعه می‌داند، یک هفته قبل از انتخابات، با زیرکی حزب سبز و سوسیال دمکرات را به اتحاد فرا خواند. بر همین اساس، الکساندر لمبسدورف عضو پارلمان اروپا که پیش از این در سفارت آلمان در واشنگتن مشغول خدمت بوده و نامزدی قوی برای بازگشت به برلین و تبدیل‌شدن به یک مقام برتر در وزارت امور خارجه است، در سخنرانی جلسه انتخاباتی حزب دمکرات آزاد که در دفتر مرکزی این حزب در برلین برگزار شد، با لحنی خاص تاکید کرد که نتیجه انتخابات آلمان بدین گونه است؛ لیبرال‌ها، محافظه کاران را نجات دادند؛ این بدین معناست که حزب دمکرات مسیحی هرگز بدون کمک لیبرال‌ها قادر به پیروزی در این انتخابات نبود.

واضح است که حزب دمکرات مسیحی در آلمان تحت نظارت مرکل، این سیاستمدار کهنه‌کار تبدیل به حزبی با عنوان اجتماعی دمکراتیک یا عدالت اجتماعی شده است. سیاست‌های اقتصادی این حزب به‌سختی از سیاست‌های حزب سوسیال دمکرات جداشدنی است. برای مرکل کار با حزب دمکرات آزاد سخت‌تر از حزب سوسیالیست است.

گرچه آنگلا مرکل خود را صدراعظم تمام آلمانی‌ها اعلام کرد و گفت: حزبش در تشکیل دولت آینده از گذشته نیز آزاد‌تر خواهد بود اما تا به حال نشان داده است که خواستار تغییرات اساسی در سیستم مالیاتی نیست و این خواست تمام آلمانی‌ها نیست. در مقابل، حزب دمکرات آزاد باید براساس وعده‌های انتخاباتی‌اش، که اجرای برنامه‌های متهورانه اقتصادی و کاهش سریع مالیات‌ها بوده، عمل کند تا در انتخابات بعدی نیز شانسی برای پیروزی داشته باشد.

مدل کنونی بازار اجتماعی در آلمان، چیزی نیست که حزب دمکرات آزاد خواسته باشد اما هرگونه اصلاحات از جانب این حزب توسط مطبوعات و دانشگاهیان جناح چپ به تصویر کشیده خواهد شد تا برنامه‌های این حزب را زیر سؤال ببرد.

مرکل در این شرایط باید موقعیت خود را حفظ کند و از افراط‌گری‌های حزب دمکرات آزاد نیز ممانعت به‌عمل آورد. اما به عقیده هرمان اتو زولمس، کارشناس اقتصادی و یک دمکرات آزاد، حزب دمکرات آزاد با کسب تقریبا 15‌درصد از آراء امور وزارت دارایی را به دست خواهد گرفت.

حزب دمکرات آزاد، طرحی جامع برای کاهش کسری بودجه فدرال و همچنین کاهش مالیات‌ها در نظر گرفته است. علاوه‌براین، مرکل ممکن است با مقاومت‌هایی از جانب طرفداران خود طی یک یا 2سال آینده مواجه شود. عملکرد وی تا حد زیادی می‌تواند از این امر بکاهد. مخالفان مرکل، او را مومیایی‌ای می‌نامند که در مقابل هر اقدامی ایستاده است اما واکنشی ندارد.

سیاست خارجی نیز در کنار سیاست‌های اقتصادی، یکی دیگر از مشکلاتی است که دولت جدید آلمان با آن روبه‌رو است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که 70درصد از آلمانی‌ها با جنگ در افغانستان مخالفند و خواستار خروج نیروهای آلمانی از افغانستان هستند. در این میان، تنها حزب چپ درباره خروج نیروهای آلمانی از افغانستان سخن به میان‌آورده و این مسئله به منزله تابو برای دیگر احزاب آلمان بوده و درباره آن سخنی در طول مبارزات انتخاباتی به‌میان نیاورده‌اند.

وستروله در دولت جدید کار خود را به‌عنوان وزیر امور خارجه، مانند همتایان آمریکایی‌اش ادامه خواهد داد. رابرت وون ریمزچه سخنگوی این حزب که احتمال می‌رود وی نیز به وزارت خارجه راه پیدا کند و کتابی را با عنوان تمجید مدل آمریکایی نوشته است، بر این باور است که پیروزی چپ‌ها در آلمان، اوباما را با معمای غیرقابل حل دیگری درسیاست خارجی روبه‌رو خواهد کرد وآن احتمال عقب نشینی نیروهای آلمانی از افغانستان است.

برای حزب دمکرات آزاد که پس از چندین سال در آلمان به پیروزی دست‌یافتند، به‌نظر می‌رسد اکنون زمان خوبی برای جشن گرفتن است. در این میان، تنها تنی چند از روزنامه‌نگاران در این کشور درباره نتایج انتخابات اظهارنظر کرده‌اند. برخی معتقدند که هیچ‌چیز در آلمان تغییر نخواهد کرد و برخی دیگر بر این باورند که شاید کمی تغییرات در سیاست‌های اقتصادی دولت به‌وجود آید. اما در هر حال، به‌نظر می‌رسد که دولت جدید آلمان همزمان با بزرگداشت بیستمین سالگرد سقوط دیوار برلین، یعنی 9نوامبر، کار خود را شروع کند و این شکست قطعی سوسیالیسم در این کشور است.